อาหารเพื่อเด็กด้อยโอกาสและเด็กถูกทอดทิ้ง

อำเภอแม่สายเป็นเมืองชายแดนและสุดเขตแดนถนนพหลโยธินที่ 891 กม. หลักกิโลสุดท้าย แต่อาจเป็นจุดเริ่มต้นของปัญหาซึ่งเกิดขึ้นอย่างซับซ้อน อีกทั้งเป็นพื้นที่ที่มีความหนาแน่นของปัญหา ทั้งยาเสพติด การขนค้ามนุษย์ ผู้อพยพลี้ภัย หลบหนีเข้าเมือง แรงงานต่างด้าว(เถื่อน) ปัญหาผู้ไม่มีสัญชาติ ไม่ปรากฏสถานะ ปัญหาคนว่างงาน ปัญหาผู้ติดเชื้อ HIV/AIDS ปัญหาการสู้รบตามแนวชายแดนระหว่างชนกลุ่มน้อยและปัญหากลุ่มเด็กเร่ร่อนหรือแม้แต่ปัญหาที่เกิดขึ้นโดยคนไทยเองก็มีไม่น้อย

ทางเลือกการศึกษาที่ยังไม่พอเพียงและปัญหาความยากจน กลุ่มแก๊ง มิจฉาชีพ ปัจจุบันมีหน่วยงานภาคเอกชน(NGOs)ที่เกิดขึ้นในพื้นที่แม่สาย เพื่อทำการแก้ไขปัญหาต่างๆ ในหลายๆ ด้าน แต่ถึงแม้จะมีองค์กรที่เกิดขึ้นเป็น 10 องค์กร ก็ไม่สามารถเพียงพอต่อปัญหาที่เกิดขึ้น

หากตราบใดที่รัฐยังไม่สามารถควบคุมเส้นทางการเข้าออกระหว่างชายแดนได้ทุกจุด อีกทั้งแต่ละองค์กรทั้งภาครัฐและเอกชน ยังไม่เอื้ออำนวยความสะดวกในการทำงานซึ่งกันและกันหรือไม่พยายามเรียนรู้เพื่อให้เกิดองค์ความรู้ร่วมกันและไปในทิศทางเดียวกัน

ช่วยเหลือเด็กด้อยโอกาสตามแนวตะเข็บชายแดน

มูลนิธิพันธกิจเด็กและชุมชน (บ้านนานา) ได้ทำงานเพื่อช่วยเหลือเด็กด้อยโอกาสตามแนวตะเข็บชายแดน ตั้งแต่ปี 2543 จนถึงปัจจุบัน ประกอบด้วย

• เด็กเร่ร่อนขอทานบริเวณพรมแดนไทย-พม่า
• กลุ่มเด็กที่อาศัยอยู่ตามกองขยะเขตเทศบาล
• กลุ่มเด็กที่อาศัยเฝ้าสวนที่ห่างไกลชุมชน
• กลุ่มที่ถูกกดดันจากครอบครัวหรือชุมชน
• กลุ่มเด็กบอบบาง
• กลุ่มเด็กที่ตกอยู่ในภาวะเสี่ยงต่อการตกเป็นเหยื่อการค้ามนุษย์
• กลุ่มเด็กกำพร้า เด็กถูกทอดทิ้ง
• กลุ่มเด็กที่ได้รับผลกระทบจากโรคเอดส์

ทั้งนี้เพื่อให้เด็กได้รับการปกป้องคุ้มครอง มีทางเลือก และโอกาสทางการศึกษา ตลอดจนเกิดกระบวนการเรียนรู้เพื่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตในด้านต่างๆ ตามหลักมนุษยชน และอนุสัญญาว่าด้วยสิทธิเด็กแห่งสหประชาชาติ เพื่อรองรับเด็กที่ได้รับผลกระทบจากปัญหาสังคมดังกล่าว จึงเป็นเหตุให้ทางมูลนิธิฯ ได้รับเด็กเข้ามาอยู่ในความดูแล

โดยให้สงเคราะห์ที่พักอาศัย อาหารการกินประจำวัน เครื่องนุ่งห่ม ของใช้ส่วนตัว และยารักษาโรค คือ ได้จัดสรรดูแลปัจจัย 4 ให้กับเด็ก โดยมูลนิธิฯ มีวัตถุประสงค์เพื่อการดำเนินงานด้านส่งเสริมการพัฒนาคุณภาพชีวิตของเด็กและเยาวชนกลุ่มเป้าหมาย คือ

อีกทั้งยังมีศูนย์การเรียนบ้านนานาซึ่งอยู่ภายใต้การดูแลของมูลนิธิฯได้จัดตั้งขึ้นมา จัดการเรียนการสอนตั้งแต่ชั้น ป.1-ป.6 โดยมีวัตถุประสงค์

มูลนิธิฯ ส่งเสริมและช่วยเหลือเด็กด้อยโอกาส

ปัจจุบันมูลนิธิพันธกิจเด็กแลชุมชน (บ้านนานา)ได้ให้ความช่วยเหลือเด็กด้อยโอกาสและเด็กถูกทอดทิ้ง โดยให้การช่วยเหลือสังคมสงเคราะห์เด็กค่าใช้จ่ายต่างๆ อาทิ ที่พักอาศัย อาหารการกินประจำวัน เครื่องนุ่งห่ม ของใช้ส่วนตัว และยารักษาโรค คือ ได้จัดสรรดูแลปัจจัย 4 ให้กับเด็ก

โดยมูลนิธิฯส่งเสริมด้านการศึกษาและด้านทักษะอาชีพ ตลอดจนจัดกิจกรรมพัฒนาคุณภาพชีวิตสำหรับเด็ก เพื่อให้เด็กกลุ่มเป้าหมายได้รับโอกาสที่ดี อันสอดคล้องกับอนุสัญญาว่าด้วยสิทธิเด็กแห่งสหประชาชาติ และเป็นไปตามหลักสิทธิมนุษยชน ซึ่งปัจจุบันมีเด็กที่อยู่ในการอุปการะจำนวน 120 คน มีอายุตั้งแต่ 6 ปี ถึง 18 ปี เป็นเด็กผู้หญิงและเด็กผู้ชาย

การช่วยเหลือยังไม่เพียงพอต่อความต้องการ

ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา มูลนิธิฯ ได้พยายามเพาะปลูกพืชผักต่างๆที่จะสามารถนำมา ประกอบอาหารให้กับเด็กได้ แต่พืชผักต่างๆที่ทางบ้านนานาปลูกนั่นก็ยังไม่เพียงพอต่อเด็กที่มีจำนวนค่อนข้างเยอะ ซึ่งได้พักอาศัยอยู่ในมูลนิธิฯ แล้วต้องนำมาประกอบอาหารให้กับเด็กวันละ 3 มื้อ ทุกๆวัน โดยต้องใช้วัตถุดิบในการปรุงอาหารต่อมื้อ คือ พืชผักต่างๆ 30-40 กก. เนื้อสัตว์ 8-10 กก. ซึ่งต่อวันจะต้องใช้พืชผักต่างๆ 90-120 กก. และเนื้อสัตว์ 24-30 กก.

ด้วยทางมูลนิธิฯ ไม่ได้รับการสนับสนุนงบประมาณจากหน่วยงานใด จึงเป็นเหตุให้เด็กไม่ได้รับโภชนาการที่ดีเท่าที่ควร ซึ่งอาหารเป็นปัจจัยพื้นฐานที่สำคัญที่สุดต่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตและมีความสำคัญต่อการดำรงชีวิตของเด็ก เด็กจำนวน 120 คน สามารถเข้าถึงอาหารตามหลักโภชนาการ ทำให้มีพัฒนาการที่สมวัย

แก้ปัญหาด้านการเข้าถึงโภชนาการที่ถูกต้องสมวัย ซึ่งปฏิเสธไม่ได้เลยว่า “เด็กวันนี้ คือผู้ใหญ่ในวันหน้า เด็กจะเป็นทรัพยากรมนุษย์ที่สำคัญของประเทศชาติ เพราะเด็กเป็นกำลังสำคัญ ที่จะต้องเติบโตขึ้นไปเป็นผู้ที่ทำหน้าที่พัฒนาชาติ บริหารบ้านเมืองต่อไปในอนาคต

• เพื่อส่งเสริมการศึกษาแก่เด็กผู้ยากไร้ให้ได้รับการศึกษาอย่างต่อเนื่อง
• เพื่อรองรับปัญหาเด็กออกจากโรงเรียนกลางคัน
• เพื่อส่งเสริมการพัฒนาทักษะชีวิตและส่งเสริมในการสร้างอาชีพ ที่จะสามารถนำออกไปต่อยอดหารายได้และการดำรงชีพอยู่ในสังคมได้อย่างปรกติสุข
• เพื่อส่งเสริมด้านคุณธรรม จริยธรรม มโนธรรม สู่สังคม อันจะเป็นการขัดเกลาด้านจิตใจให้ดำเนินไปในทิศทางที่ถูกที่ควร
• เพื่อหนุนเสริมให้เด็กเยาวชนที่ไม่อยู่ในเกณฑ์ให้ได้รับโอกาสทางการศึกษา
• เพื่อพัฒนาผู้เรียนให้มีจิตสาธารณะ